ـ چونان دريچه به در

محتاج گشودنم

از زنجيــر غربتي

حتا به ديدن دربان اين قفس

   خاموشي سلول زندگي

جاری به زحمتِِ حـرفي ،

تنفسي.

ـ در شاهراه اميد و تقاطع يأس

بربستن راهش نياز همتی ست

افزون زهمت ما

گو چه بايد کرد؟